MIŁOSNY GALIMATIAS CZĘŚĆ 22

W końcu po trzech dobach przygotowań i cichych krótkich rozmów w końcu nadszedł
ten dzień. A Iza czuła się wewnętrznie skamieniała. Bartek miał dzisiaj odlecieć.
Odlecieć do Ameryki Południowej aby robić te swoje zdjęcia. I wrócić dopiero za pół
roku. Stłumiła w sobie żal. Tak, z pewnością podjęła dobrą decyzję. Bartek sądził, że
przez ten czas coś się między nimi poprawi, ale ona wiedziała już, że to niemożliwe.
Jednak musiała dotrzymać warunków umowy: po tym czasie mąż w końcu obiecał jej (…)

MIŁOSNY GALIMATIAS CZĘŚĆ 20

– Nie ma za co. Uspokój się trochę, będzie dobrze.- powiedział jeszcze do
słuchawki, choć nie miał zielonego pojęcia co stało się z jego siostrą. A prawdę
mówiąc to był przerażony. Uciekła od męża? Zbiry? Tomek czuł narastającą
panikę. Na dodatek widząc stojącą półnagą Anię, która zażenowana
przygryzała dolną wargę, poczuł się głupio.- Przepraszam kochanie, to była
moja siostra. Wybacz mi, nie wiem co się stało. Muszę po nią jechać (…)

MIŁOSNY GALIMATIAS CZĘŚĆ 18

Podczas podróży w góry Bartek zdecydował się prowadził auto samemu. Dlatego
podczas jazdy miał raczej ograniczoną zdolność do rozmawiania z żoną na temat ich
prywatnych spraw. A już zwłaszcza przy Antosiu. Zastanawiał się o czym rozmawiała
do później nocy z Majką, Julką i Agnieszką dwa dni temu. Jednak po jej niechętnym (…)

MIŁOSNY GALIMATIAS CZĘŚĆ 16

Następnego dnia, zanim wyszedł do pracy, Filip postanowił poczekać na żonę i
zobaczyć w jakim jest nastroju. Choć nadal był zły za to, że zataiła przed nim
informację o tym, że dalej utrzymuje kontakt z Mateuszem to jednak nie miał prawa
kłócić się z nią i wrzeszczeć na nią. Zwłaszcza, że była w ciąży. Spojrzał na zegarek.
Powinien już wyjść, ale mimo to nie mógł tak tego zostawić. Ostrożnie zapukał do (…)

Tatuator

Wyciągnęłam odpowiednią kwotę ze słoika i szczelnie go zakręciłam. Zebrane zaskórniaki miast podwoić swą objętość, utraciły jej połowę. Trudno. Schowałam gotówkę głęboko do torebki i zaczęłam się szarpać z zamkiem, z podekscytowania ręce drżały mi jak opętane.
Wskazówki zegara tykały jakby dwa razy szybciej niż zwykle, więc aby się nie spóźnić jak zawsze musiałam pospieszyć się z nakładaniem tuszu (…)